ఆవేదన

ఒక మనిషి ఈ నవ జీవన సమాజంలో తన మనసు బాట ని అందులో ఇమద్చలేక, తనూ అందరి లో ఒకడై,తన మనసు చూపే బాటన నడవలేక అవిటివాడు ఐనప్పుడు, తను సాధించాలని పరుగులెత్తి ఓడినప్పుడు

"ఇది కవితా కాదు, నేను కవినీ కానుపదాల వరుస అంతకన్నా తెలియదు
అలంకారాలు,ఛందస్సులు అసలే రావు
క్షణ క్షణం అనుక్షణం ప్రతి క్షణం నా హృదయాంతర అంతరాళం లో
రగులుతూ, మండుతూ నన్ను దహించి వేస్తున్న నిప్పు కణికల్లామ్టి భావాలివి
ఏదో,ఏదేదో శోధించి సాధించాలన్న ఆవేదన
సాధించలేని మరు క్షణం నా హృదయాగ్ని నన్ను దహించివేస్తుంది
నైతిక విలువలు తెలిసి వాటి ఎడల నిలువలేక పారిపోయిన
పిరికి పందను నేను. సర్వ సుఖాలను త్యజించి సమాజ సేవకై
అంకితం కావాలన్నఆశయం.
కానీ నా వాళ్లు, నాది, అన్నా బంధాల మధ్య బందీ గా మిగిలిపోయాను
ఏముంది ఏముంది ఇంకేముంది ఈ మానవ జీవితం లో
నలుగురికి నాలుగు మంచి పనులు చేయలేక పోయిన
ఈ నా మానవ జీవితం లో
తుచ్చమానవుడిని నేను. నీచ మానవుణ్ణి నేను
పిరికిపందను నేను
ద్వేషించు ద్వేషించు నన్ను
నన్ను నేను ద్వేషించుకోనేలా ద్వేషించు"